Rouw ik wel goed?
Dit is een vraag die vaak voorbij komt binnen mijn praktijk. Merel bijvoorbeeld. Ze twijfelde zo enorm aan hoe ze de dood van haar partner aan het verwerken was. Ze was eigenlijk alleen maar opgelucht en blij na zijn overlijden en dit voelde zo ontzettend naar. Ze had vreselijke schuldgevoelens en durfde dit met niemand te delen. Ze hadden immers een prachtig huwelijk gehad en 3 schatten van dochters. Hoezo was ze opgelucht dat hij dood was?
Of Marjolein die na het verlies van werk 100% afgekeurd werd op een gegeven moment in dit proces geen enkele prikkel meer kon verdragen en dagen alleen wilde zijn en zich helemaal wilde afzonderen van de wereld. Terwijl dat ze van nature een heel sociaal mens is, ontzettend groot netwerk heeft die haar door dik en dun steunt en haar gezin ook warm en fijn is.
Of Babs die in de periode van rouw om hun kinderloosheid werkelijk helemaal niemand had die haar echt begreep, zelf haar partner niet…. en die zich zo eenzaam voelde dat ze maar iedereen op afstand ging houden en om zich heen ging slaan.
𝑹𝒂𝒖𝒘𝒆 𝑹𝒐𝒖𝒘
Heftig, pijnlijk en helemaal niet zoals ze het hadden bedacht. Ze hadden er veel over gelezen. De verschillende stadia van rouw doorgenomen vanuit de boeken, maar dit, de zelftwijfel, de complete paniek die ze voelden bij het ervaren van bepaalde gevoelens. Het was heel intens en raakte zoveel vlakken in hun leven. Ze wilden het anders en kwamen via, via bij mij.
Ik zeg nooit dat ik hier een oplossing voor heb. Wat ik wel doe is onbevooroordeeld en met liefde luisteren naar de verhalen achter de verhalen. Naar de pijn achter de pijn en naar het verdriet achter het verdriet.
Wat mijn klanten vaak gemeen hebben is dat hun hoofd het te vaak wint van hun gevoel en hun intuïtie. Ze veroordelen zichzelf. Ze vinden dat rouwen op een bepaalde manier zou moeten. Ze willen verklaringen, ze willen het snappen….logisch ook….zo zijn we immers vaak allemaal opgevoed toch?
Maar ik denk echt dat het anders kan. Het is namelijk zoveel fijner en mooier wanneer je in een periode van rouw in ieder geval jezelf als beste vriend(in) hebt…..zonder oordeel over je eigen verdriet. Je gewoon van jezelf mag voelen wat je voelt en zaken er te laten zijn.
𝑴𝒐𝒄𝒉𝒕 𝒋𝒊𝒋 𝒏𝒖 𝒋𝒆𝒛𝒆𝒍𝒇 𝒐𝒇 𝒊𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔 𝒉𝒆𝒓𝒌𝒆𝒏𝒏𝒆𝒏 𝒊𝒏 𝑴𝒆𝒓𝒆𝒍, 𝑴𝒂𝒓𝒋𝒐𝒍𝒆𝒊𝒏 𝒐𝒇 𝑩𝒂𝒃𝒔, 𝒕𝒂𝒈 𝒅𝒊𝒆𝒈𝒆𝒏𝒆 𝒅𝒂𝒏 𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 𝒅𝒆𝒛𝒆 𝒑𝒐𝒔𝒕 𝒆𝒏 𝒄𝒉𝒆𝒄𝒌 𝒅𝒆 𝒍𝒊𝒏𝒌 𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒐𝒎 𝒋𝒆 𝒊𝒏 𝒕𝒆 𝒔𝒄𝒉𝒓𝒊𝒋𝒗𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒅𝒆 𝒘𝒐𝒓𝒌𝒔𝒉𝒐𝒑 𝒅𝒊𝒆 𝒊𝒌 𝒈𝒆𝒆𝒇 𝒐𝒑 𝒗𝒓𝒊𝒋𝒅𝒂𝒈 4 𝒂𝒑𝒓𝒊𝒍.
In deze workshop vertel ik je alles over hoe je minder in je hoofd en meer in je gevoel kunt komen en gaan we vooral veel doen en zelf ervaren.
Hopelijk tot dan!
Liefs, Nanette